Monemvasija je smještena na malenom ostrvu nedaleko od jugoistočne obale Peloponeza. Nasip koji ga spaja sa kopnom omogućava da se ovog pritajenog raja na zemlji dočepate automobilom
Monemvasija je gradić u Lakoniji, smješten na istoimenom ostrvcetu nedaleko od jugoistočne obale Peloponeza. Sa kopnom ga spaja uski nasip dugačak 200 metara, a ime mu dolazi od grčkih riječi “mone” i “emvasia” što znači “jedinstveni ulaz“. Njegovo italijansko ime Malvasija dalo je ime toj omiljenoj vrsti vina.
Geografija ovog mjesta je ono što privlači najviše ljudi. Veći dio ostrva je plato na oko 100 metara nadmorske visine, a gradić je smješten u podnožju litice na jugoistoku. Ulice u njemu su uglavnom toliko uske da samo pješaci i tovarni magarci mogu da prolaze. Takođe, postoji i selo od desetak kuća na sjeverozapadu.
Inače, Monemvasija je od kopna odvojena praktično nedavno, u geološkim terminima; do toga je doveo zemljotres 375. godine n.e.
Historija ovog ostrva je veoma interesantna. Premda nije bilo naseljeno u antici, sama stijena je možda bila minojska trgovačka ispostava, s obzirom da istaknuti starogrčki putopisac Pausanija napominje nešto što bi se tako moglo shvatiti.
Gradić i tvrđava se podižu tek 583. godine od strane Grka koji beže pred najezdom Avara i Slovena (sada najezde Slovena dočekuju širom raširenih ruku, jer im trebaju turistički dinari). Do 10. stoljeća, gradić se razvio u bitan trgovački i pomorski centar, a njegova tvrđava je izdržala arapsku, a potom i normansku invaziju 1147. godine, i to razvojem farmi unutar zidina koje su mogle da hrane i do 30 ljudi.
Krstaši pod Viljemom II od Vilarduena ga zauzimaju pod časnim uslovima 1248, nakon trogodišnje opsade; 1259. Viljem pada u grčko zarobljeništvo poslije Pelagonijske bitke, a tri godine kasnije kao dio njegovog otkupa Grci vraćaju Monemvasiju u sastav Vizantije tokom njenog nikejskog perioda.
Vizantije će dio ostati do 1460. godine, a u međuvremenu će postati i sjedište carskog gubernatora, polazišna tačka grčkih napada na Franke, glavna luka za isporuku malvazije i jedno od najopasnijih legla levantskih gusara.
Sicilijanski admiral u službi Krune Aragona, Ruđer od Laurije, poharaće donji grad 1292. godine, a grad će deset godina kasnije dočekati i katalonsku četu. 1397. despot Moreje, Teodor I Paleolog, srušio je lokalnog vlastelina Monemvasije koji se požalio sultanu Bajazitu I, što je dovelo Turke koji su ga vratili na poziciju.
Izgleda da je 1419. nakratko potpao pod vlast Mletačke republike, ali je uskoro vraćen. Nakon pada Carigrada 1453. godine Monemvasija se opirala nasrtajima sultana Mehmeda II 1458. i 1460, kada je postala dio oblasti pod vlašću morejskog despota Tome Paleologa; ovaj, budući da nije imao snage da je brani, ponudio ju je sultanu i konačno prodao rimskom papi.
Žitelji su međutim uskoro shvatili da je papski predstavnik u njihovom gradiću mlitav, slab i nesposoban da ih odbrani, pa su primili u tvrđavu mletački garnizon.
Ovo je otpočelo period prosperiteta koji je potrajao do početka 16. veka kada su izgubili svoje obradive površine, izvor hrane i malvazije, pa je gradić krenuo da propada. Mlečani su se održali do 1540. godine kada su Osmanlije osvojile njihova posljednja uporišta na grčkom kopnu, a stanovnici ostrvceta počeli da se iseljavaju.
Mletačka republika se potom vratila 1690. godine, nakon čega su se vratili Turci i vladali ostrvom do 1821. godine. Tokom perioda Otomanske imperije grad i ostrvo su bili poznati kao Menekše, što na turskom znači “ljubičica”, i bili su dio sandžaka u okviru Morejskog elajeta.
Trgovina je cvjetala u tom razdoblju, barem do Orlovskog ustanka, prologa u Grčki rat za nezavisnost, koji je izbio 1770. godine, podstaknut od strane ruskog mornaričkog komandanta grofa Orlova.
Grad je oslobođen od osmanlijske vlasti 23. jula 1821. godine od strane Canetakisa Grigorakisa koji je u njega ušao na čelu svoje privatne vojske tokom gorepomenutog Grčkog rata za nezavisnost.
1971. godine Monemvasija je sa kopnom povezana nasipom, a pažnja i interesovanje turista posljednjih decenija neprekidno rastu.
Srednjevekovna zdanja su obnovljena i pretvorena u hotele, a posljednjih godina se 23. jula u luci slavi i mali lokalni dan nezavisnosti, uz pripovedanje o Grigorakisu na grčkom i engleskom jeziku. Ako se tog dana budete zadesili u Monemvasiji prisustvovaćete ceremoniji paljenja broda koji mještani iznova prave svake godine, pune pirotehnikom i puštaju da otpluta.
Morate biti prijavljeni da biste ostavili komentar.