Pojam životna sredina je širi i terminološki opravdaniji od životna okolina (npr. riba živi u vodenoj sredini, ne u vodenoj okolini).
Unutar svakog ekosistema postoji nekoliko vrsta odnosa:
- akcije - djelovanja životne sredine na živo biće
- reakcije – djelovanje živih bića na životnu sredinu; neophodne su i dokazane – oslobađanje kiseonika, stvaranje zemljišta...
- koakcije – uzajamni odnosi među živim bićima (predatorsvo, simbioza, komensalizam)
Da bi ekosistem bio u ravnoteži neophodno je da materija kruži (jer je ograničena), a energija protiče. Kruženje materije i proticanje energije predstavlja osnovni princip funkcionisanja prirodnog ekosistema. Kada u takav ekosistem dospe čovek dolazi do promjena jer često blokira odvijanje osnovnog principa dovodeći do poremećaja. Uticaj antropogenog faktora na ekosisteme se odražava na slijedeći način: akcije su u velikoj mjeri ublažene, amortizovane i neutralisane; reakcije su jake i očigledne; koakcije su takođe snažne, ali na štetu drugih bića.
Više sličnih (srodnih ) ekosistema čini biom koji se, ako zauzima veći prostor, označava kao zonobiom.
Biosfera predstavlja vrhovno jedinstvo žive i nežive prirode, veoma je ranjiva i često se uporećuje sa tankom emulzijom na filmu. Dopire tamo gde ima života.
Svojim delovanje čovjek zagađuje životnu sredinu. Zagađivanja se gubo mogu podijeliti na:
- fizičko – buka, temperatura, otpatci
- hemijsko – organskim i neorganskim, razgradivim i nerazgradivim materijama
- biološko – mikroorganizmima, biološkim otrovima, alohtonizacijom
- radioaktivno – izvučeno iz fizičkog
Problem današnjice je uništavanje ekosistema na velikim površinama. Svaki ekosistem ima svoju meru i kapacitet (kapacitet za prijem otpada, turista, pecaroša...) i računanjem istih bave se najveće svjetske organizacije. Do problema dolazi jer se kapacitet i mjera ekosistema ne poštuju. Problemi koji se javljaju na globalnom nivou su pojačan efekat staklene bašte, ozonske rupe, kisele kiše...; na lokalnom nivou su iščezavanje flore i faune...
Iako se izučavaju posebno sve životne sredine (voda, vazduh i zemljište) međusobno su povezane i predstavljaju jedinstvo tako da se posljedice zagađivanja svake osjeća u svim ostalim → životna sredina je nedjeljiva, podela je veštačka i postoji samo zbog metodičkog pristupa.
Zagađujuće materije imaju sinergističko delovanje čime se dodatno pojačava negativan efekat svake od njih.
Zagađivači su svi emiteri zagađujućih materija. U najveće spadaju:
- industrija – apsolutno na prvom mestu
- poljoprivreda
- saobraćaj – svi vidovi
- vojska – potencijalno (sve više i realno) najveći zagađivač → nuklearno oružje, bojni otrovi, razaranje predjela...
- energetika – termo, hidro i nuklearne elektrane
- šumarstvo – eksploatacija šuma i pogrešno pošumljavanje
- turizam – krčenje šuma i ostale vegetacije radi izgradnje turističkih objekata za jednu od niza posledica ima i eroziju
- ekstenzivno stočarstvo
- urbanizacija – grad na malom prostoru sumira sve oblike zagađivanja.
Morate biti prijavljeni da biste ostavili komentar.